Benieuwd of dit boek het lezen waard is? Of deze dualtimeroman een echte aanrader is? Ontdek het in deze recensie van De vergeten spionne (Sarah Steele).
Inhoud
Londen, 1997. Ooit was ze een begaafd pianiste, nu is Amy Novak een alleenstaande moeder die zich stort op haar baan als archivaris. Wanneer ze in een oude archiefdoos documenten over ‘geheim agente Colette’ aantreft, is ze verbaasd als ze ontdekt dat de vrouw, over wie door de jaren heen veel gesproken is, maar wier identiteit nooit is bevestigd, echt heeft bestaan. Vastbesloten om de hele waarheid over de oorlogsspionne te ontrafelen, gaat Amy langs bij Colettes zogenaamde peetmoeder, Verity Cooper, die haar meer blijkt te kunnen vertellen. De zoektocht die volgt, brengt Amy naar Frankrijk en daar stuit ze op een onvergetelijk verhaal, dat zich afspeelt in het bezette Parijs van 1941, waar Colette zich voordoet al pianiste, terwijl het vijandelijke net zich langzaam rondom haar sluit.
Mening
In deze roman wordt ingezoomd op de rol van de SIS-agenten tijdens de Tweede Wereldoorlog, en in het bijzonder die van Marie-Madeleine, want zij en wat ze deed zijn door Sarah Steele gebruikt als inspiratie voor de historische verhaallijn. En die vormt verreweg het beste deel. Als je daar eenmaal in zit – toegegeven, dat duurt wel eventjes; het begin is namelijk wat verwarrend en leest niet lekker weg – volgt namelijk een verhaal met behoorlijk wat spanning, dat inzicht geeft in de Britse spionageactiviteiten in het bezette Frankrijk. En dat stukje weet te boeien, temeer daar het op feiten is gestoeld. Dan is er daarnaast nog een hedendaagse verhaallijn, maar eerlijk gezegd voegt die weinig toe – hij is te weinig uitgewerkt en aansprekend, en ‘sterk’ kun je die ook niet bepaald noemen.
Conclusie
De vergeten spionne zet de schijnwerpers op een interessant aspect van de Tweede Wereldoorlog. Deze dualtimeroman kan er zeker mee door!