Benieuwd of dit boek het lezen waard is? Of deze dualtimeroman een echte aanrader is? Ontdek het in deze recensie van Het kersenspoor (Sarah Steele).
Inhoud
Als Hannah Stone bij haar vader thuis een lade doorzoekt om zijn chequeboek te vinden, stuit ze op een brief van haar overleden oma Gigi, aan haar gericht. Nieuwsgierig begint ze te lezen, om vervolgens te ontdekken dat Gigi haar vraagt of zij ene Lucie Laval wil zoeken om haar te zeggen dat het Gigi spijt. En het enige aanknopingspunt dat ze noemt, is dat Lucie vroeger in het Franse Saint-Michel-sur-Dordogne woonde. Hannah wil het verzoek eerst opzijschuiven – ze heeft zonder dit al genoeg aan haar hoofd – maar uiteindelijk geeft ze toe. Ze reist af naar het Franse dorpje en gaat op zoek naar Lucie Laval, die, zo blijkt al snel, tijdens de Tweede Wereldoorlog Joodse kinderen redde via het Kersenspoor. Maar is ze nog in leven, zodat Hannah Gigi’s boodschap aan haar kan doorgeven?
Mening
Verhalen die zich afspelen ten tijde van de Tweede Wereldoorlog boeien vrijwel altijd en in dit geval is dat, enkele gedeelten daargelaten, niet anders. Met name de historische verhaallijn weet je aandacht vast te houden. Deels omdat die, gebaseerd op feiten, een idee geeft van de verzetsdaden rond de Duitse demarcatielijn die het bezette Frankrijk scheidde van het vrije deel. En anderzijds omdat die een ode vormt aan de moed van al die vrouwen in oorlogstijd die zich op vele manieren inzetten voor het goede, ongeacht wat het hun kostte. Want daarover lezen, verveelt eigenlijk nooit. En dat – deze inhoud – is wat deze dualtimeroman lezenswaardig maakt, want de schrijfstijl van Sarah Steele houdt niet bepaald over, het voelt niet altijd even realistisch en het concept is weinig vernieuwend.
Conclusie
Het kersenspoor is een roman over ‘moed’ en ‘het doen van het goede’ in een angstaanjagende, duistere tijd waarin het kwaad overheerst. Leestip!