Benieuwd of dit boek het lezen waard is? Of deze roman een echte aanrader is? Ontdek het in deze recensie van De Hemel op Aarde-conferentie (Kees Postma).
Inhoud
Een dagboek bijhouden, dat is wat dominee David Keizer een tikkeltje trots besluit te doen als hij een uitnodiging ontvangt om op de jaarlijkse Hemel op Aarde-conferentie voor zo’n tienduizend mensen te spreken. Met als doel een indruk te geven van de gebeurtenissen in aanloop naar de grote dag. En in de stiekeme hoop dat het dagboek ooit dezelfde eer te beurt zal vallen als de Dode Zeerollen en wordt beschouwd als een waardevolle reliek, maar dat houdt hij voor zichzelf. Open en eerlijk verhaalt hij op papier over de vragen die hij heeft en, vooral, de hilarische situaties waarin hij verzeild raakt. Maar het lachen vergaat hem wanneer het dochtertje van twee van zijn gemeenteleden ernstig ziek blijkt te zijn en een mysterieuze bezoeker meer vragen oplevert dan antwoorden…
Mening
Kees Postma kan zó fijn schrijven, bewijst hij met zijn tweede pennenvrucht: geestig en tegelijkertijd diepzinnig, fijngevoelig, nuchter, vlot, spiegelend en inlevend. Dit verhaal, dat gegoten is in een dagboekvorm – in bepaalde opzichten voldoet het daar alleen niet aan, want bijvoorbeeld complete dialogen, wat niet echt des dagboeks is – bezorgt je dan ook dikwijls een glimlach. Met name alles wat betrekking heeft op het schertsend beschreven predikantschap is vermakelijk, zelfs als de humor wellicht wat flauw is. Daarnaast doet het iets met je. Het leest lekker weg. Het houdt je een spiegel voor. Het geeft te denken over wezenlijke thema’s. En bovendien biedt het hoop doordat je soms een blik wordt vergund op de eeuwigheid. Kortom: een boek met een vrolijke en serieuze noot.
Conclusie
De Hemel op Aarde-conferentie schetst met een knipoog de aardse besognes van een dominee, met af en toe een glimpje van de hemel. Dit boek vermaakt en raakt!