Benieuwd of dit boek het lezen waard is? Of deze psychologische roman een echte aanrader is? Ontdek het in deze recensie van Als je verdwaalt (Marianne Witvliet).
Inhoud
Na de dood van haar vader betrekt Jip samen met haar moeder een huis op landgoed Het Zuyderhuis. Het moet een nieuw begin zijn, maar beiden hebben er moeite mee hun draai te vinden in hun nieuwe bestaan en de afstand tussen hen is groter dan ooit. Eenzaam trekt ze zich terug in de natuur, op zoek naar troost. Zo komt ze in contact met Bé, de oude man die voor de tuin van het landgoed zorgt en bij wie ze iets van die troost ervaart, evenals een gevoel van veiligheid en het zelfvertrouwen dat haar vader haar eerder gaf. En de jonge rechtenstudent Juda komt op haar pad. Zijn vanzelfsprekende liefde is te groot om te bevatten en brengt haar in verwarring, maar Jip vindt ook een luisterend oor en begrip bij hem. Kan hij haar misschien helpen weer grip op het leven te krijgen?
Mening
Deze roman lezen is zó genieten. Alleen al vanwege het fijnzinnige proza waarop Marianne Witvliet je trakteert; af en toe stuit je op juweeltjes van zinnen. Maar de beschrijvingen van de mensen en natuur, die dat waarover ze gaan van het papier tot leven weten te wekken en eenvoudigweg mooi en treffend onder woorden gebracht zijn, dragen ook zeker aan dat leesgenot bij. Evenals de levendige dialogen, want al zijn ze soms wat lastig te volgen en misschien niet altijd heel natuurlijk, ze zorgen voor een humoristische noot. En afgezien van dat alles is het gewoon een goed, invoelend en tikje psychologisch verhaal over de worsteling met rouw, liefde en doorgaan na het overlijden van een geliefde, dat boeit, zelfs terwijl er in feite niet eens zo veel spannends of bijzonders gebeurt.
Conclusie
Als je verdwaalt vertelt met mooie woorden en beelden over het moeilijke van het leven, maar zit ook vol hoop en liefde. Dit is wat je noemt ‘fijnschrijverskunst’.