Benieuwd of dit boek het lezen waard is? Of deze oorlogsroman een echte aanrader is? Ontdek het in deze recensie van Wij hebben het geweten (Catherine Chidgey).
Inhoud
Duitsland, 1943. Greta Hahn is niet blij als haar man, SS’er Dietrich, meedeelt dat ze gaan verhuizen naar een villa naast Buchenwald, waar hij is aangesteld tot kampadministrateur. Maar eenmaal daar valt het haar alles mee. En dat ze soms vreemde dingen bespeurt bij het kamp? Dat negeert ze zo veel mogelijk… totdat ze ziek wordt en dat steeds lastiger wordt. De aanwezigheid van de arts en politiek gevangene Lenard Weber, die door Dietrich gedwongen wordt haar te behandelen, maakt Greta er namelijk meer en meer van bewust dat wat er zich verderop afspeelt fout is. Ze probeert het erover te hebben met haar man en de arts, alleen gaan ze er niet op in; ze leggen hun geweten het zwijgen op en klampen zich vast aan leugens, in een poging de hoop niet te verliezen… noch hun leven.
Mening
Dit verhaal moet het niet hebben van zijn plot; dat is namelijk niet erg sterk. De kracht ervan zit ’m in de thematiek en, nog meer, de multiperspectivische wijze waarop Buchenwald in beeld is gebracht. Vanuit het gezichtspunt van dader, slachtoffer en omstanders wordt beschreven wat er daarbinnen en -buiten gebeurde, wat een veelzijdige en, omdat veel aan gedegen onderzoek en historische bronnen is ontleend, ook een consciëntieuze, indringende weergave van het kamp oplevert. Dat is knap gedaan door Catherine Chidgey. Minder geslaagd is de keuze voor de afwisseling van brieven, fictieve dagboekfragmenten, registraties en bespiegelingen – al zijn ze dat alle feitelijk niet, onder meer de vorm klopt niet – waaruit de roman bestaat, want samen vormen ze een niet zo vloeiend geheel.
Conclusie
Wij hebben het geweten is een samenspel van historie en psychologie en fictie, met als resultaat een diepgaande, gewetensvolle oorlogsroman. Intrigerend!