Benieuwd of dit boek het lezen waard is? Of deze oorlogsroman een echte aanrader is? Ontdek het in deze recensie van Het geluk van gewone dagen (Ann Howard Creel).
Inhoud
Verenigde Staten, 1944. Als Olivia Dunne onbedoeld zwanger raakt van een soldaat, moet ze al haar toekomstdromen – haar opleiding geschiedenis afmaken en heel de wereld over reizen – opgeven. En dat omdat haar vader haar dwingt te trouwen met een boer op het platteland van Colorado, van wie ze alleen weet dat hij haar onvoorwaardelijk trouw zal zijn. Eenmaal daar, ver bij haar familie vandaan en overmand door eenzaamheid, probeert Olivia een nieuw leven op te bouwen. Ze vindt steun bij de twee Japans-Amerikaanse zussen, Rose en Lorelei, die dichtbij in een interneringskamp verblijven en er bloeit een vriendschap tussen hen op. Maar wanneer ze haar vertrouwen schenden, begint ze te begrijpen wat vertrouwen en liefde werkelijk voor haar betekenen en bij wie ze die vindt.
Mening
Als je op zoek bent naar een roman met een hoge spanningsboog, kun je deze het beste aan je voorbij laten gaan, want het verhaal kabbelt van begin tot eind rustig voort en kent geen spannende momenten. Maar waar dat vaak iets negatiefs is, is het dat in het geval niet. Deze impressie van het alledaagse (boeren)leven en zijdelings ook van het bestaan in een Amerikaans interneringskamp tijdens de Tweede Wereldoorlog, is desondanks namelijk verrassend boeiend en weet je aandacht goed vast te houden. Dat is voornamelijk toe te schrijven aan het fijnzinnige proza waarmee het wordt verteld – Ann Howard Creel schrijft prachtige zinnen die een genot zijn voor elk literair hart. De treffende boodschap over ‘verkeerde keuzes’ en ‘volhardende liefde’ draagt daar echter evengoed aan bij.
Conclusie
Het geluk van gewone dagen is mooi en krachtig en indringend in al zijn eenvoud en gewoonheid. Een oorlogsroman zoals je die niet vaak tegenkomt!