Waardoor werd deze roman geïnspireerd? Welke boodschap zit er in het verhaal verborgen? Wat was het mooiste of bijzonderste aan het schrijven ervan? Die vragen en meer beantwoordt Janny den Besten in dit interview over Toen de muziek stopte.
Waar gaat het verhaal over?
‘Van de ene op de andere dag stopt de muziek in Marjons leven. Ze heeft alles wat ze wenst – een carrière als violiste, een gelukkig huwelijk en een prachtig zoontje – maar haar perfecte leventje komt op zijn kop te staan als haar tweede kind een zeer ernstig meervoudige beperking blijkt te hebben…’
Hoe kwam je op het idee voor het verhaal?
‘Zelf kwam ik niet op het idee voor deze roman, het was een lezer die me mailde dat er eigenlijk geen romans bestaan over kinderen met een zeer ernstig meervoudige handicap. En dat zij als moeder van zo’n dochter het geweldig zou vinden als ik hierover een boek zou willen schrijven. Ik beloofde niet direct dat ik het zou doen, maar ging op onderzoek uit, tot ik met mijn hele hart voor dit onderwerp gewonnen werd.’
Wat vond je het mooiste aan het schrijven ervan?
‘Dat waren die gedeeltes waarin ik kon weergeven dat Eva, het meervoudig gehandicapte meisje, met al haar beperkingen een prachtige parel in Gods ogen is – en ook in die van haar ouders.’
Wat wil je lezers met het boek meegeven?
‘Allereerst een prettige leeservaring. Daarnaast hoop ik natuurlijk dat ze, net als ik, ontroerd zijn door de liefde die een gehandicapt kind kan geven. Simpelweg door het feit dat Eva er “is”, leert haar moeder wat werkelijk belangrijk is in het leven.’
Ben je al met iets nieuws bezig?
‘Momenteel ben ik bezig met research voor een vervolg. Zo ben ik op bezoek geweest in een woonvoorziening voor kinderen met een beperking en op koffievisite bij twee moeders met een kind met een ernstige meervoudige beperking. En het was geweldig om te zien hoe liefdevol zij zich inzetten! In dat tweede deel hoop ik iets te kunnen weergeven van de bijzondere band tussen ouders en een kind met een ernstige meervoudige beperking, en van de relatie van deze kinderen tot God. Meermaals merkte ik tijdens de bezoeken namelijk dat deze gehandicapte kinderen blije kreten uitroepen en enthousiaste bewegingen maken bij het zingen van liedjes als Jezus is de goede Herder. Zo bijzonder!’