Waardoor werd deze coming-of-ageroman geïnspireerd? Welke boodschap zit er in het verhaal verborgen? Wat was het mooiste of bijzonderste aan het schrijven ervan? Die vragen en meer beantwoordt Jennifer Wright in dit interview over Olive en Jo.
Waar gaat het verhaal over?
‘Over Olive, die bij haar oma wonen als het leger de ranch van haar familie in beslag neemt. Daar ontmoet ze Jo –zij is de andere hoofdrolspeelster – van wie ze in eerste instantie niets moet hebben omdat ze de dochter is van een sergeant. Jo blijft echter aandringen en algauw geeft Olive toe, en daarna lijkt niets de meisjes meer te kunnen scheiden. Tot de dag dat de lucht explodeert…’
Hoe kwam je op het idee voor het verhaal?
‘In 2014 verhuisde ik naar New Mexico en vanaf dag één was ik dol op de mensen, de natuur, de cultuur en, vooral, de geschiedenis van deze plek, waar de ontwikkeling van de eerste atoombom onderdeel van uitmaakt. Omdat dit stukje historie hier heel bekend is, maar buiten deze regio niet echt, besloot ik erover te schrijven, als ode aan mijn nieuwe thuis en diens verleden.’
Wat vond je het leukste aan het schrijven ervan?
‘Diep vanbinnen ben ik een echte geschiedenisliefhebber, dus je kunt je wel voorstellen dat ik het heerlijk vind om research te doen, wat neerkomt op boeken lezen en documentaires over historische gebeurtenissen kijken. Zo doe ik allerlei ideeën op en op een gegeven moment beginnen ze zich dan samen te weven tot een coherent verhaal. En dat vind ik echt het allerleukste onderdeel van het schrijfproces; dit keer was dat niet anders.’
Wat wil je lezers met het boek meegeven?
‘Deze roman is niet echt om vrolijk van te worden, maar ik hoop toch dat hij je, als je hem leest, een gevoel van hoop geeft. Omdat, zoals ook uit het verhaal blijkt, God een God is Die bevrijdt. Die schoonheid geeft, in plaats van as. Die je zonden en gebrokenheid kan veranderen in iets goeds – als je Hem de kans geeft.’
Ben je al met iets nieuws bezig?
‘Onlangs is mijn derde roman uitgekomen. Dit verhaal speelt zich af in de periode van de crisisjaren toen de criminaliteit opleefde en criminelen halve beroemdheden waren. En momenteel werk ik aan pennenvrucht nummer vier. Daar kan ik nog niet zo veel over vertellen, behalve dan dat het heel bijzonder is hoe God me duidelijk maakt welke boodschap ik erin mag meegeven.’