Waardoor werd deze dualtimeroman geïnspireerd? Welke boodschap zit er in het verhaal verborgen? Wat was het mooiste of bijzonderste aan het schrijven ervan? Die vragen en meer beantwoordt Carrie Turansky in dit interview over Het dagboek van Longdale Manor.
Waar gaat het verhaal over?
‘In deze dualtimeroman lees je over twee vrouwen: Charlotte Harper en Gwen Morris. Als kunsthistorica Gwen door haar grootvader naar Longdale Manor wordt gestuurd om een ernstige fout te herstellen, vindt ze het meer dan honderd jaar oude dagboek van Charlotte. Ze begint erin te lezen en doet dan een ontdekking over haar vader, die ze nooit heeft gekend…’
Hoe kwam je op het idee voor het verhaal?
‘Een tijdje geleden hoorde ik over een kerkelijk leider die de bewondering en het respect van veel mensen genoot, maar er een geheim leven op na hield, dat na zijn dood bekend werd. Ik vroeg me af hoe zijn familie omging met dit pijnlijke verraad. Of het impact had op hun geloof. En hoe zouden ze de draad van hun leven weer oppakken? Dat wilde ik onderzoeken en tegelijk wilde ik duidelijk maken dat vergeving en herstel zelfs na een moeilijke gebeurtenis mogelijk zijn.’
Wat vond je het leukste aan het schrijven ervan?
‘Het verhaal speelt zich af in Lake District, Engeland, en ik ben ernaartoe geweest om research te doen voor dit verhaal. Geweldig, was dat. Het is een prachtige omgeving met schilderachtige dorpjes, schitterende meren en ruige heuvels. Ook heb ik een bezoekje gebracht aan de plek waar Beatrix Potter heeft gewoond en het was leuk om een kijkje te nemen in het huis en de tuin.’
Wat wil je lezers met het boek meegeven?
‘Ik hoop dat lezers inzien dat geloof in staat is om pijn en verraad te overwinnen en dat ze zich aangespoord voelen om hun best te doen om verbroken relaties te herstellen. Ook zou het mooi zijn als iedereen die de roman leest zich er (weer) van verzekerd weet dat God onze liefhebbende Vader is, Die er altijd voor ons is.’
Ben je al met iets nieuws bezig?
‘Momenteel schrijf ik aan een volgende dualtimeroman. Deze neemt je mee naar het victoriaanse Londen, waar de hoofdrolspeelster op zoek is naar haar nichtje, die uit het weeshuis is verdwenen. Daarbij krijgt ze hulp van een journalist die zich hard maakt voor mensenrechten en de bescherming van vrouwen en kinderen. Het is een ontroerend verhaal.’
De boeken van Carrie Turansky lees ik graag, dus deze lijkt me ook mooi en staat nu op m’n lijstje. Wat me opvalt, is dat er regelmatig romans geschreven worden over een brief of dagboek, waarna er onderzoek gedaan wordt.