Waardoor werd deze historische roman geïnspireerd? Welke boodschap zit er in het verhaal verborgen? Wat was het mooiste of bijzonderste aan het schrijven ervan? Die vragen en meer beantwoordt Ellen Marie Wiseman in dit interview over De verdwenen meisjes van Willowbrook.
Waar gaat het verhaal over?
‘Het vertelt over de zestienjarige Sage, die ontdekt dat haar dood gewaande tweelingzus, Rosemary, in Willowbrook is opgenomen en vervolgens naar haar op zoek gaat. Maar als ze er eenmaal binnen is, blijkt Rosemary spoorloos verdwenen… en denkt iedereen dat zij Rosemary is, wat ertoe leidt dat ze wordt opgesloten. Kan ze ooit nog ontsnappen? Dit verhaal vertelt gebaseerd op feiten over de Willowbrook State School, waar veel mishandeling plaatsvond, zo bracht Geraldo Riviera later aan het licht.’
Hoe kwam je op het idee voor het verhaal?
‘Het eerste zaadje ervoor werd geplant toen ik een documentaire keek over Cropsey, een legende over een seriemoordenaar die vermoedelijk in de tunnels onder de school leefde. Toen ik me realiseerde dat het dezelfde instantie was als die waarover Geraldo Riviera begin jaren zeventig van de vorige eeuw een boekje had opengedaan, bedacht ik dat het een goede setting was voor het verhaal dat ik wilde vertellen. Ook stel ik graag sociale wantoestanden uit het verleden aan de kaak; sommige mensen zijn zich niet bewust van wat er bij Willowbrook is gebeurd. Dat samen resulteerde in dit verhaal.’
Wat vond je het leukste aan het schrijven ervan?
‘Als ik eindelijk het plot heb bepaald en alle plottwisten heb uitgewerkt, dan word ik enthousiast over een verhaal.’
Wat wil je lezers met het boek meegeven?
‘Dat het belangrijk is om niet te vergeten dat, hoewel Willowbrook nu gesloten is, de strijd voor rechten voor (verstandelijk) gehandicapten in de Verenigde Staten is nog steeds gaande. Wat er in de instelling is gebeurd, moet ons eraan herinneren dat we ons beschermend moeten opstellen richting de zwaksten van de samenleving en dat ieder mens het recht heeft om te leren en te groeien en – nog belangrijker – om met vriendelijkheid, respect en compassie behandeld te worden.’
Ben je al met iets nieuws bezig?
‘Ja, ik werk aan een roman over de geschiedenis van de eugenetica in de Verenigde Staten.’