Benieuwd of dit boek het lezen waard is? Of deze historische roman een echte aanrader is? Ontdek het in deze recensie van Vertekend beeld (Elisabeth Elliot).
Inhoud
Ecuador, 1966. De vijfentwintigjarige Margareth Sparhawk reist vol idealen naar het Andesgebergte om daar als zendelinge onder de indianen te werken. Aanvankelijk ziet ze weinig vrucht op haar werk, omdat het moeilijk blijkt om aansluiting te vinden bij de plaatselijke bevolking en het zodoende niet echt lukt om over het Evangelie te beginnen. Als ze helpt bij de geboorte van een baby in stuitligging, die het daardoor overleeft, begint er echter langzaam iets te veranderen en durft Margareth te hopen dat het vanaf nu beter zal gaan. En dat is ook even zo – ze sluit vriendschap en werkt aan een bijbelvertaling – maar dan vindt er een tragische gebeurtenis plaats, waaraan ze zelf ook deelheeft… en die haar beeld van zendingswerk, zichzelf en, vooral, van God ingrijpend verandert.
Mening
Deze roman moet je vooral lezen vanwege wat hij biedt qua inhoud: een realistisch beeld van zendingswerk. Elisabeth Elliot schetst het zendelingsleven namelijk in al zijn rauwheid door duidelijk te maken dat het niet zo rooskleurig is als sommigen denken; dat je te maken krijgt met teleurstellingen en dat je inspanningen niet altijd vrucht afwerpen. En het is goed dat deze kant van de zending eens aandacht krijgt. Ook mooi is dat je aan het denken wordt gezet over jouw eigen godsbeeld. Het verhaal an sich, waar een soort gevoel van desillusie of melancholie omheen hangt, is iets minder geslaagd, in de zin van dat het vrij beschrijvend is, waardoor het soms langdradig is of te weinig uitgediept. Dat wil echter niet zeggen dat het niet boeit, want dat doet het – gelukkig! – grotendeels wel.
Conclusie
Vertekend beeld toont zonder franje de schaduwkant van het leven als zendeling en stelt tussen de regels door wezenlijke vragen. Een indringende roman.