Benieuwd of dit boek het lezen waard is? Of dit geloofsopbouwende boek een echte aanrader is? Ontdek het in deze recensie van Een gebroken halleluja (Tomas Sjödin).
Inhoud
Op een herfstachtige zondagmorgen, terwijl de klokken van de Hagakerk luiden zoals ze dat al meer dan een eeuw doen, steekt Tomas Sjödin de kanaalbrug in het Zweedse Haga, Gotenburg, over. Hoewel hij al jaren in deze buurt woont en het gelui al vaker heeft gehoord dan hij tellen kan, raakt het geluid hem deze morgen onverwacht. Iets in het ritme en in de zware, melodieuze klanken spreekt hem aan. Het roept de vraag bij hem op: wat is de klank die door een mens heen klinkt? Het lied van de ziel? Spontaan besluit hij zich te verdiepen de wereld van kerkklokken, om te zien wat het hem dat brengt. Wat volgt, en daar doet hij in dit boek verslag van, is een zoektocht, die bepaalt bij de barsten in dit aardse leven en het licht dat zich daar een weg doorheen zoekt – een gebroken halleluja.
Mening
In dit boek vraagt Tomas Sjödin je aandacht voor kerkklokken, waarover hij vervolgens meer dan honderd bladzijden lang nogal breedvoerig uitweidt. Dat is, hoewel er interessante wetenswaardigheden langskomen, heel eerlijk, niet altijd even boeiend. Maar wie desondanks blijft lezen, wacht een beloning. Want de (geestelijke) lessen over ‘dood’ en ‘leven’ die daaruit worden getrokken en worden toepast op het dagelijkse bestaan zijn kostbaar. Ze leren hoe je te midden van de gebrokenheid halleluja kunt blijven zingen en kracht vindt om in moeilijke tijden door te gaan. En doordat de Zweedse pastor dat illustreert aan de hand van zijn persoonlijke verhaal over het grote verlies van zijn twee zoons en het rouwproces dat daarop volgde, dringt die boodschap des te meer binnen.
Conclusie
Een gebroken halleluja zit vol kleinoden voor wie een gebroken leven leidt en verlangt naar hoop en herstel en kracht. Een troostrijk boek.