Iemand die van lezen houdt, is heel gewoon, natuurlijk. Een volstrekt normaal persoon, net als wie – onbegrijpelijk maar waar – niets van lezen wil weten. Maar, toegegeven, van tijd tot tijd vertoont een boekenwurm weleens wat eigenaardige leestrekjes.
Zoals deze…
• Als je een nieuw boek hebt – of het nu écht nieuw is, tweedehandsnieuw of bibliotheeknieuw – steek je even je neus tussen de bladzijden om de heerlijke geur op te snuiven.
• Het eerste wat je doet als je bij iemand anders binnenkomt, is zijn boekenkast bestuderen om te zien van wat voor soort boeken hij of zij houdt. (Om er vervolgens uren over te kletsen, als de inhoud je aanstaat.)
• Af en toe verstop jij je met een boek in het toilet. Daar word je tenminste niet lastiggevallen door Jan en alleman die iets van je willen en kun je ein-de-lijk ongestoord dat hoofdstuk eens uitlezen.
• Je pinkt een traantje weg als er iets ergs gebeurt in het verhaal. En ja, je realiseert je heus wel dat wat je leest verzonnen is, maar het is gewoon zó zielig/aangrijpend/aandoenlijk! Dan kun je toch niet als een kouwe kikker verder lezen?
• Je koopt meer boeken dan je ooit allemaal kunt lezen, maar je kunt het simpelweg niet laten om alle boeken die je wat lijken mee naar huis te nemen.
• Na het lezen van een geweldig boek heb je minstens een paar uur last van een kater. Je bent somber. Je bent lusteloos. Misschien zelfs een tikje chagrijnig. Oftewel: vreselijk belabberd!
• Als jij op vakantie gaat, pak je meer boeken in dan kleren. Want heel de vakantie in hetzelfde kloffie lopen kan prima. Maar heel de vakantie hetzelfde boek lezen? Echt niet!
• Ze bestaan niet echt, je boekpersonages, je weet het. Maar ze voelen springlevend – als vrienden, verwanten. Dus zo praat je ook over ze. Met iedereen die toevallig in de buurt is als je aan het lezen bent. (En als niemand het hoort ook mét ze.)
Welk van deze eigenaardige trekjes vertoon jij weleens? En/of heb je misschien heb je (nog) andere?