Benieuwd of dit boek het lezen waard is? Of dit kinderboek een echte aanrader is? Ontdek het in deze recensie van Alleen maar zee (Willemijn de Weerd).
Inhoud
Nederland, 1953. Het stormt geregeld in Zeeland, waar de elfjarige Riet Maljaars samen met de rest van het gezin woont. Ze is er dan ook wel aan gewend. Maar de storm die nu woedt, is anders. Heviger. Zelfs haar normaal zo kalme vader maakt zich zorgen. Als blijkt dat het water begint te stijgen, besluit hij dat alle belangrijke spullen naar boven moeten worden gebracht. Daarna verhuist het gezin zelf ook naar boven. Om niet veel later naar de zolder van de boerderij te gaan en ten slotte een plekje te zoeken op het dak. Maar ook daar zijn ze niet veilig voor de zee die het land en alles erop overstroomt. Daarom moeten Riet en haar zusje mee wanneer er een vlot vol mensen langsdrijft. Voor hun vader, moeder en broertje is echter geen plek meer. Zullen ze elkaar ooit nog terugzien?
Mening
Zó vertellen over de rampnacht van 31 januari op 1 februari 1953 en de wederopbouw daarna dat het begrijpelijk is voor jonge lezers, is geen sinecure. Willemijn de Weerd heeft het echter uitstekend gedaan in dit goedgeschreven boek. En net zo knap is het dat het verhaal, dankzij de waargebeurde gebeurtenissen en getuigenissen die de basis vormen, bovendien realistisch is. Je krijgt een waarheidsgetrouwe indruk van wat de Watersnoodramp inhield, met mensen, en in het bijzonder kinderen, deed – welke gevoelens, angsten en dergelijke die losmaakte – en wat die teweegbracht, zoals de enorme ravage en ook: saamhorigheid tussen mensen. Dat is best aangrijpend soms, maar tegelijk boeit het daardoor mateloos; je aandacht krijgt geen moment de kans om te verslappen.
Conclusie
Alleen maar zee vertelt op mooie, indringende, boeiende en leerzame wijze over een belangwekkend stukje Vaderlandse geschiedenis. Echt een goed boek!