Leeslievelings

Mathilde Meerkerk

Iedereen heeft zo zijn favoriete boeken(series) – echte leeslievelings. Dit zijn de drie leeslievelings van Mathilde Meerkerk.

Het olifantenmeisje (Ellen Marie Wiseman)
Deze dualtimeroman speelt zich deels af in de jaren dertig en gaat over de tienjarige Lilly – of het ‘kleine monsterachtige kind’, zoals haar moeder haar ziet – die voor het eerst haar zolderkamertje moet verlaten en in een compleet andere wereld terechtkomt. De hedendaagse verhaallijn gaat over Julia, die het huis van haar ouders erft en vervolgens voor vragen komt te staan, en ontdekt dat haar leven verweven blijkt met dat van Lilly. Dit is zo’n verhaal waarvan je de afloop op geen enkele manier kunt voorspellen en dat zowel romantisch is als dat er allerlei emoties in verwerkt zijn: van verdriet tot boosheid en alles daartussenin. Je kunt het boek eigenlijk niet wegleggen voordat je het helemaal hebt gelezen. En in mijn geval bleef ik daarna nog een poosje zitten om te beseffen dat het echt de laatste bladzijde was…

Vaste grond (Paulette Jiles)
Deze roman gaat over een oude veteraan, die wordt gevraagd om een tienjarig meisje, dat gekidnapt werd en jarenlang bij een indianenstam woonde, thuis te brengen. Het verwilderde meisje en haar begeleider moeten bijna zevenhonderd kilometer door de wildernis ten zuiden van Texas trekken. Alle ingrediënten voor een heel bijzonder mooi, origineel en diep aangrijpend verhaal!

Het laatste jaar van de oorlog (Susan Meissner)
Deze roman vertelt over de Duitse en Japanse migrantengezinnen die voor de Tweede Wereldoorlog naar de VS waren gekomen en tijdens de laatste jaren van de oorlog ineens werden beschouwd als ‘vijand’. Zoals dat van de Amerikaanse, maar van oorsprong Duitse Elise, die met haar familie in een interneringskamp in Texas terechtkomt. Daar ontmoet ze Mariko, een meisje met een Japanse achtergrond. Er ontstaat een bijzondere vriendschap én ze doen elkaar een belofte. Jaren later gaat Elise op zoek naar Mariko om die belofte na te komen… Een prachtig verhaal, en niet in de laatste plaats om de belangrijke levensles die je eruit kunt trekken en die je aan het denken zet over hoe wij, mensen, naar elkaar kijken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *.